การเลี้ยงดูหมดยุคที่เด็กถูกตีสอนเพราะทำผิด

การเลี้ยงดูหมดยุคที่เด็กถูกตีสอนเพราะทำผิด การมุ่งเน้นการเลี้ยงดูในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้เปลี่ยนวิธีการเลี้ยงดูที่เน้นเด็กเป็นศูนย์กลาง ผลที่ตามมาก็คือ เด็กสมัยนี้มักถูกปล่อยปละละเลยและไม่ค่อยรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองบทความ ของWashington Postตำหนิการเปลี่ยนแปลงนี้เกี่ยวกับพ่อแม่ที่ทำงานหนักเกินไปซึ่งเหนื่อยเกินกว่า เลี้ยงเด็ก จะสอนค่านิยมทางศีลธรรมให้กับลูก ๆ ของพวกเขาเป็นการส่วนตัว แต่เด็กๆ จะได้เรียนรู้สิ่งถูกและผิดจากรายการทีวีและวิดีโอออนไลน์ และบ่อยครั้งกว่านั้น วิดีโอเหล่านั้นไม่เหมาะกับอายุของพวกเขา พวกเขาไม่ได้สอนบทเรียนทางศีลธรรมสิ่งนี้เน้นย้ำว่าตอนนี้ลูกๆ ของเราต้องการคำแนะนำมากกว่าที่เคย มีสิ่งรบกวนรอบตัวมากเกินไปที่สามารถทำให้พวกเขาหลงทางได้ จำไว้ว่าเด็กก็เหมือนฟองน้ำ พวกเขาดูดซับทุกสิ่งที่พวกเขาเห็นหรือได้ยิน และตกอยู่ที่เราซึ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่จะชี้นำไปในทางที่ถูกต้องเป็นความรับผิดชอบของเราที่จะต้องให้การศึกษาด้านศีลธรรมแก่ลูกหลานของเราโดยเร็วที่สุด พวกเขามองเราเป็นแบบอย่าง ถ้าเราต้องการให้เขาเติบโตเป็นสมาชิกที่มีประสิทธิผลของสังคม เราต้องสอนเขาอย่างไรตามบทความนี้กิจกรรมใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินจำเป็นต้องใช้ค่านิยม ในขณะที่ “ศีลธรรม” คือความรู้สึกของเราเองว่าอะไรถูกอะไรผิดตามประสบการณ์ส่วนบุคคลและส่วนรวมที่เชื่อมโยงเราในฐานะสังคมโดยพื้นฐานแล้ว ค่านิยมทางศีลธรรมคือลักษณะบุคลิกภาพที่ชี้นำเราในการตัดสินและตัดสินใจโดยพิจารณาจากสิ่งที่เราคิดว่าถูกหรือผิด เนื่องจากเราทุกคนมีประสบการณ์ต่างกัน ค่านิยมทางศีลธรรมจึงแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล นี่คือเหตุผลที่เรามีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันต่อสถานการณ์ประเภทต่างๆ และส่วนใหญ่แล้ว ค่านิยมของคนๆ หนึ่งจะสะท้อนถึงสภาพแวดล้อมที่พวกเขาเติบโตมา