การศึกษานี้ถือเป็นการค้นพบที่ไม่เคยมีมาก่อน

การศึกษานี้ถือเป็นการค้นพบที่ไม่เคยมีมาก่อน เนื่องจากพบตัวแปรความเสี่ยงมากกว่าสองเท่าของการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ระบุคำว่า"ความแปรปรวนทางพันธุกรรม"หมายถึงความแปรผันเฉพาะในรหัสดีเอ็นเอ ในกรณีนี้ ความแปรปรวนซึ่งพบได้บ่อยในผู้ที่มีสมาธิสั้นมากกว่าคนที่ไม่ได้รับการวินิจฉัย ตัวแปรต่างๆ ใน ​​DNA ส่งผลต่อระดับของการแสดงออกของ ยีน และปริมาณของโปรตีนที่เข้ารหัสโดยยีนนักวิจัยได้รับความรู้ใหม่เกี่ยวกับเนื้อเยื่อและเซลล์ชนิดใดที่ได้รับผลกระทบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบุคคลที่มีสมาธิสั้นโดยการเชื่อมโยงตัวแปรทางพันธุกรรม เช่น การเปลี่ยนแปลงใน DNA กับยีนที่เฉพาะเจาะจง การศึกษานี้ใช้ข้อมูลจากกลุ่ม iPSYCH ของเดนมาร์ก, deCODE Genetics ในไอซ์แลนด์ และ Psychiatric Genomics Consortium

ต่อจากนั้น นักวิจัยได้รวมผลลัพธ์กับข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการแสดงออกของยีนในเนื้อเยื่อ ประเภทเซลล์ และระยะการพัฒนาสมองที่แตกต่างกัน และพวกเขาค้นพบว่ายีนที่เกี่ยวข้องกับโรคสมาธิสั้นมีการแสดงออกในระดับสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเนื้อเยื่อสมองที่หลากหลายและในสมองส่วนต้น พัฒนาการ -- ความจริงแล้วอยู่ที่ระยะเอ็มบริโอ