จีโนมโบราณเปิดเผยประวัติศาสตร์ที่ซ่อนเร้นของการปรับตัวของมนุษย์

การใช้ดีเอ็นเอโบราณ ซึ่งรวมถึงตัวอย่างซากศพของมนุษย์ที่มีอายุราว 45,000 ปี ได้แสดงให้เห็นแง่มุมของวิวัฒนาการของมนุษย์ที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน เป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางว่าพันธุกรรมของบรรพบุรุษมนุษย์ของเราไม่ได้เปลี่ยนแปลงเนื่องจากแรงกดดันด้านสิ่งแวดล้อมมากเท่ากับสัตว์อื่นๆ เนื่องจากทักษะการสื่อสารที่เพิ่มขึ้นและความสามารถในการสร้างและใช้เครื่องมือ ดร. Souilmi กล่าว อย่างไรก็ตาม จากการเปรียบเทียบจีโนมสมัยใหม่กับ DNA โบราณ เราค้นพบมากกว่า 50 กรณีของตัวแปรทางพันธุกรรมที่เป็นประโยชน์แต่แรกพบที่หายาก ซึ่งแพร่หลายในสมาชิกทั้งหมดของกลุ่มมนุษย์โบราณ ตรงกันข้ามกับสปีชีส์อื่น ๆ หลักฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมแบบปรับตัวนี้ไม่สอดคล้องกันใน มนุษย์ การค้นพบนี้จึงท้าทายมุมมองทั่วไปของการปรับตัวของมนุษย์ และทำให้เราได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่และน่าตื่นเต้นว่ามนุษย์มีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ได้อย่างไร แรงกดดันที่พวกเขาเผชิญในขณะที่เราแพร่กระจายไปทั่วโลก ดร. เรย์ ทอบเลอร์ ผู้ร่วมเขียนบทความ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยแอดิเลด และเพื่อนร่วมงานของ DECRA ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย กล่าวว่า การตรวจสอบดีเอ็นเอโบราณมีความสำคัญอย่างยิ่งในการไขความลับของวิวัฒนาการของมนุษย์