การจัดการที่รักษาแหล่งอาหารที่สำคัญและธุรกิจที่ต้องพึ่งพา

การจัดการประมงที่อาศัยระบบนิเวศเป็นนัยให้หยุดจับปลาค็อดวัยรุ่น ลดการจับปลาเฮอริ่งและปลาทะเลชนิดหนึ่งให้เหลือครึ่งหนึ่งของผลผลิตสูงสุดที่ยั่งยืน การเก็บเกี่ยวสูงสุดที่เป็นไปได้ต่อปีที่สามารถคงอยู่ได้เมื่อเวลาผ่านไป และจับปลาค็อดและปลาตัวแบนโตเต็มวัย 80 เปอร์เซ็นต์ของผลตอบแทนสูงสุดที่ยั่งยืน แนวทางนี้ถูกนำไปเปรียบเทียบกับสถานการณ์ธุรกิจตามปกติซึ่งมีลักษณะการตายของปลาโดยเฉลี่ยสำหรับปลาที่ถูกแสวงประโยชน์ทั้งหมดในช่วงปี 2558 ถึง 2562 ในสถานการณ์ปกติ สต็อกปลาคอดลดลงต่ำกว่าจำนวนปี 2019 เล็กน้อย และสต็อกแฮร์ริ่งเกือบครึ่งหนึ่งในปี 2019 ในปี 2050 ปลาสแปรตและปลาตัวแบนเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่ง บ่งชี้ถึงการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองที่สำคัญ ในทางกลับกัน การจัดการประมงตาม ระบบ นิเวศจะทำให้ปลาคอดเพิ่มขึ้นเกือบร้อยละ 70 และปลาเฮอริ่งเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 ภายในปี 2593 เมื่อเทียบกับช่วงปี 2558-2562 การจับปลาตัวแบนจะเพิ่มขึ้นเกือบร้อยละ 20 แต่ด้วยความพยายามและต้นทุนในการจับปลาที่ลดลงอย่างมาก ศักยภาพในการกักเก็บคาร์บอนจะสูงขึ้นกว่าสามเท่าภายใต้การจัดการประมงตามระบบนิเวศ เมื่อเทียบกับธุรกิจตามปกติ